| |
| ลืมความว่าง |
เราให้ความสนใจต่อความมี มากเสียจนลืมความว่าง ..
เมื่อเราเข้าไปในห้อง เราสนใจผนัง และสิ่งที่อยู่ในห้อง เสียจนลืมความว่างของห้อง ที่ทำให้เราใช้ประโยชน์ของห้องนั้นได้
เราสนใจบานกรอบประตู เสียจนลืมช่องว่างของประตู ที่ทำให้เราเดินผ่านเข้าออกได้
ทุกสิ่งกำเนิดขึ้นบนความว่าง ..
เสียงทุกเสียงกำเนิดขึ้นบนความเงียบ ..
ยิ่งเงียบเท่าไหร่ เสียงนั้นย่อมทรงอานุภาพเท่านั้น
นั่นคือคุณประโยชน์ของความว่าง หรือความไม่มี โดยเฉพาะความเงียบสงัดภายในที่เราหลงลืมไป
... |
| ชื่อผู้ส่ง : นันท์ วิทยดำรง |
ถามเมื่อ : 19/11/2012 |
| |
