• 
• 
• 
• 
• 

ล้างรอยอดีตที่ยังตามมาหลอน ดิฉันมีเรื่องที่ติดอยู่ในอดีตแล้วล้างออกไม่หมดจำเป็นต้องหาทางเยียวยา บำบัดรักษาเคยพยายามหาทุกวิถีทางที่จะล้างออกให้หมดจด อ่านหนังสือมาหลายสิบเล่ม มันยังคงตามมาหลอนให้รู้สึกว่าตนเองเคยทำผิด ทำบาปและที่สุด ก็ทำให้มีผลกับปัจจุบันที่คิดว่าตนเองนั้น ไม่ดีพอ สุดท้ายก็เลยยอมจำนน e-mail ไปหาคุณหนึ่ง คุณนันท์ และอ.วสันต์ให้ท่านช่วย แล้วก็ได้คำตอบกลับมาแบบชนิดที่สามารถทะลุทะลวงวิญญาณเรียกว่าได้รับการเยียวยาเข้าไปในจิตจริงๆ เป็นทั้งความรู้สึกปลอบประโลม ให้กำลังใจและคำแนะนำที่ดีสุดๆ ดิฉัน Save เก็บไว้เรียบร้อย ทีแรกตั้งใจว่าจะเก็บไว้อ่านคนเดียว แล้วก็เปลี่ยนใจ(ไม่งกค่ะ) เพราะคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับใครที่ติดอะไรอยู่ในอดีต แล้วมันยังตามมาหลอนอยู่ไม่ว่ามากหรือน้อย ถ้าได้อ่านจะได้รับประโยชน์ไปด้วย คุณนันท์และอ.วสันต์ท่านเก่งมาก เหมือนการรวบรวมความรู้จากหนังสือหลายสิบเล่มแล้วมาย่อยให้เราเข้าใจง่ายและสามารถใช้ได้โดยผ่านการรู้ของท่านมาบอกเรา เสียดายที่ไม่สามารถนำมาลงได้หมดเพราะมันยาวมาก เลยต้องตัด สองท่านก็สองลีลา แต่มากด้วยประสบการณ์ทางความคิด จะทำให้พวกเราพัฒนาจิตวิญญาณได้จริง ลีลาความรู้คุณนันท์ ก็แบบเรียบง่ายกระชับเข้าใจง่ายนำไปใช้ได้ทันที ส่วนของท่านอ.วสันต์ท่านก็ทำดิฉันน้ำตาไหลตามเคย คือทั้งประทับใจซาบซึ้ง และน้ำตาไหลเพราะขำ คุณนันท์ท่านสอนดิฉันว่า.. วิธีคิดของผมคือ เรื่องไม่ดี ขอหลีกหนี ไม่จดจำ ไม่ขอมีสัญลักษณ์ใด มาเรียกสัญญาเก่าออกมา ให้เผลอสร้างเราอีกต่อไป ไม่มีเรื่องบทเรียนใดๆ ที่ต้องเอาไว้ย้ำทวน เราได้เรียนรู้ จบลง และผ่านไปแล้ว ผมว่าเหมือนเวลาห้องเรารก เราเอาอะไรที่รกออกไปได้ โดยไม่ต้องยึดติดว่า มันอาจได้ใช้ประโยชน์อีก ได้มากเท่าไหร่ เราก็น่าจะโล่งทั้งห้อง ทั้งใจได้มากเท่านั้นนะครับ สว่นท่านอ.วสันต์ท่านสอนว่า..จงโอบกอดมันไว้ทั้งหมด ทั้งการเป็นคนดีและคนเลว เราไม่มีสิทธิ์ไปกำจัดมันให้หมดสิ้นไปอย่างใดอย่างหนึ่ง เราไม่มีสิทธิ์ไปเก็บกดมันไว้อย่างใดอย่างหนึ่ง เราทำได้เพียงยืดหยุ่นมันไปตามสภาวะที่ถูกต้องเหมาะสม “ช้า-เร็ว-หนัก-เบา “ ปรับเปลี่ยน ยืดหยุ่นไปตามสภาวะ บางเวลาเราก็ต้องทำดีมากกว่าทำชั่วหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไร ก็อย่าไปลิงโลดมาก บางเวลาเราก็ต้องทำชั่วมากกว่าทำดีสักหน่อย ก็ไม่เป็นไร แต่ก็อย่าไปรู้สึกผิด ไม่ต้องไปอิงแอบกับหลักการหรือกฏเกณฑ์ กับคัมภีร์เล่มใด หรือไปผูกห้อยแขวนไว้กับค่านิยม วัฒนธรรมใดๆ ทั้งสิ้น เอาหัวใจของตัวเองนั่นแหละตัดสิน เราย่อมรู้อยู่แก่ใจ ด้วยสัญชาตญาณ ด้วยลางสังหรณ์ ว่าอะไรถูก อะไรผิด ขออภัยนะคะข้อความส่วนที่ทำให้น้ำตาไหลไม่สามารถนำมาลงได้จริงๆ ขอเก็บไว้อ่านส่วนตัวค่ะ และสำหรับคำแนะนำของคุหนึ่งต้องรอค่ะเพราะช่วงนี้เธอกำลังยุ่งและไม่ค่อยสบายด้วย คือต้องให้ติดตามตอนต่อไป ขอบพระคุณทั้งสองท่านมากค่ะ ชื่อผู้ส่ง : Jang ถามเมื่อ : 22/05/2009   คุณแจงใช้คำว่าสอน ผมเลยเขินเลยครับ คุณแจงนั่นแหละ ก็ทำให้ผมได้ทบทวนตนเองเกี่ยวกับเหตุเช่นนี้ ที่เรามีกันทุกคน ว่าถ้าเป็นผมจะทำอย่างไรกับชีวิต ? ที่ตอบไปนั้น ผมเขียนสั้นๆ เพื่อกระแทกความคิดคุณแจงครับ หากขยายความเพิ่มก็คือ ผมเลือกที่จะไม่เล่นเกมนั้น เกมที่มีผู้เล่น จากอดีต ร่วมเล่นอยู่ด้วย ผมเลือก และตั้งใจที่จะเล่น เกมปัจจุบันขณะ มากกว่า ถึงแม้ว่าเราไม่อาจ ลบทิ้ง ความทรงจำ อันเป็นผู้เล่นจากอดีตออกไปได้ (ซึ่งผมเชื่อว่าอย่างเก่ง เราอาจแค่ปรับปรุงข้อมูลเกี่ยวกับมัน ได้บ้างเท่านั้น) แต่เราทำให้มันนอนนิ่ง ถึงมีอยู่ ก็เหมือนไม่มีอยู่ได้ ให้มันไม่ลุกขึ้นมาทำร้ายเรา หรือปรุงแต่งเรา หรือสร้างเราต่อๆ ไปได้อีก วิธีคือ อย่าหวนอดีต หรืออย่าอยู่ด้วยความคิดจากอดีต ให้อยู่กับปัจจุบัน ถ้ามันโผล่มา ขอลุกขึ้นมาเล่นด้วย จงรู้ทัน เห็นทัน อย่าปล่อยให้มันเข้ามา ร่วมสร้างชีวิตในปัจจุบันของเราครับ ขอขยายความตามนี้ นึกออกจะมาขยายต่อครับ ชื่อผู้ตอบ : นันท์ วิทยดำรง ตอบเมื่อ : 23/05/2009 โหห ได้ความแงคิดมากมาย แม้จะ งงๆ จับต้นชนปลายยากหน่อย เรียกว่าเป็นเวที เสวนา กระทบกระแทกทางความคิดของรุ่นใหญ่ จริงๆ ผมขอทำตัวเป็น'ผู้อ่าน' ครับสำหรับกระทู้นี้ ชื่อผู้ตอบ : ผู้อ่าน ตอบเมื่อ : 23/05/2009 อ่านแล้วเข้าใจในบางส่วนค่ะ ส่วนที่ไม่เข้าใจ คงต้องรบกวนโทรถามแม่แจงอีกครั้ง ^^ ชื่อผู้ตอบ : Fangly ตอบเมื่อ : 23/05/2009 ขอบคุณเรื่องราวดีดีค่ะ น่าจะรู้และเข้าใจเรื่องประมาณนี้...ให้เร็วกันกว่านี้เนาะ ประวัติศาสตร์ไม่มีทางซ้ำรอยได้เลย ชื่อผู้ตอบ : แฟนพันธุ์แท้ ตอบเมื่อ : 23/05/2009 ถามคุณนันท์ - ได้อ่านปรัชญาชีวิต ส่งสัยคำว่า อาตมัน ในตนนั้น อาจารย์ระวี ได้กล่าวอยู่บ่อย ๆ มันหมายความว่าอย่างไรครับ ครับ ขอบคุณครับ ชื่อผู้ตอบ : นีโอ ( วิชยะ คุ้มสุด ) ตอบเมื่อ : 23/05/2009 ขอบพระคุณครับคุณJang เป็นกำลังใจให้เสมอครับผม ชื่อผู้ตอบ : โก้ครับ ตอบเมื่อ : 23/05/2009 Let it Be. When I find myself in times of trouble Mother Mary comes to me Speaking words of wisdom, let it be. And in my hour of darkness She is standing right in front of me Speaking words of wisdom, let it be. Let it be, let it be. Whisper words of wisdom, let it be. And when the broken hearted people Living in the world agree, There will be an answer, let it be. For though they may be parted there is Still a chance that they will see There will be an answer, let it be. Let it be, let it be. Yeah There will be an answer, let it be. And when the night is cloudy, There is still a light that shines on me, Shine on until tomorrow, let it be. I wake up to the sound of music Mother Mary comes to me Speaking words of wisdom, let it be. Let it be, let it be. There will be an answer, let it be. Let it be, let it be, Whisper words of wisdom, let it be. ชื่อผู้ตอบ : dadeeda ตอบเมื่อ : 24/05/2009 คุณนีโอครับ ผมพยายามหาหนังสือ "ปรัชญาชีวิต" ของผม เพื่อเอามาอ่านข้อความที่เกี่ยวข้อง จะได้ให้ความเห็นได้ตรงจุด แต่หาไม่เจอไม่ทราบผมเอาไปซุกไว้ตรงไหน งั้นเอาเบื้องต้นที่ผมเข้าใจคือ คำว่า "อาตมัน ในตน" นั้น น่าจะมีที่มาจาก ความเชื่อของฮินดู ที่นับถือสภาวะอันเป็นเอกของจักรวาล ที่เรียกว่า "ปรมาตมัน" และมนุษย์ รวมทั้งสิ่งมีชีวิตทั้งหลายนั้น ต่างมีหน่วยย่อยของ ปรมาตมัน นี้ เป็นแก่นแท้อยู่ในตัว ซึ่งเรียกว่า "อาตมัน" ซึ่งผมเข้าใจว่า น่าจะเป็นไปตามความหมายนี้นะครับ คุณนีโอลองเอาไปประกอบกับเนื้อความรวม ว่าทำให้เกิดความเข้าใจตรงและมากขึ้นหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ ผมขอข้อความแวดล้อมมาประกอบได้ไหมครับ ชื่อผู้ตอบ : นันท์ วิทยดำรง ตอบเมื่อ : 24/05/2009 สวัสดีค่ะ... เอิ๊ตเองนะคะ...ลูกสาวคุณแม่ เอิ๊ตเพิ่งจะได้เข้ามาตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ หลังจากที่เข้ามาด้อมๆ มองๆ เป็นระยะ ที่ไม่กล้าเข้ามาตอบ เพราะเห็นผู้ใหญ่แต่ละท่านคุยกันแบบมีสาระเสียจนขอเป็นผู้อ่านอย่างเดียวดีกว่า เพราะรู้สึกว่าตัวเองมีความรู้น้อยเสียเหลือเกิน เวลาเจอกับแม่แต่ละที แม่จะชอบเล่าเรื่องในบอร์ดให้ฟัง แล้วก็มักจะพูดประมาณว่าลูกไม่เข้ามาซักที จริงๆ ก็อยากเข้ามาเล่าเรื่องราวที่เป็นปาฏิหาริย์ในชีวิตหลายๆ ครั้ง ให้ได้อ่านกัน แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี เพราะมีความรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้มันคือปาฏิหาริย์ไปหมดเลยค่ะ ที่เข้ามาตอบกระทู้วันนี้ก็แค่อยากเข้ามาขอบคุณแม่ สำหรับทุกอย่างตั้งแต่วันที่เอิ๊ตลืมตาดูโลกจนถึงทุกวันนี้ ถ้าให้พูดกันตามจริง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเอิ๊ตในตอนนี้ก็เพราะแม่ ไม่ว่าแม่จะทำอะไร ทุกสิ่งมันคือสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ...เอิ๊ตเชื่อแบบนั้น เอิ๊ตไม่เคยได้พูดอะไรแบบนี้มาก่อนเลย คิดว่าพูดบ้างก็คงจะดี... ถึงแม้เราจะโกรธกัน น้อยใจกันบ้าง แต่เอิ๊ตก็เข้าใจแม่เสมอ (ถึงบางครั้งจะเข้าใจช้าไปก็ตาม) แล้วก็ขอโทษกับบางทีที่ทำอะไรไม่คิด... ตลอดเวลาที่ผ่านมา...บางครั้งเอิ๊ตก็ไม่เข้าใจกับการกระทำของแม่ ว่าสิ่งที่แม่ทำ แม่ทำแบบนั้นทำไม แต่พอเวลาผ่านไป เอิ๊ตเริ่มเข้าใจ แม่ทำอะไรมักมีเหตุผลเสมอ ถึงแม้เอิ๊ตจะทำเป็นดื้อรั้นแต่ก็ต้องยอมรับว่าความคิดของแม่ถูก เพียงแต่สายเลือดของเรามันคงแรงเกินไป... เอิ๊ตไม่รู้ว่าแม่เป็นอะไร เพราะบางเรื่องแม่ก็ไม่เล่าให้ฟัง แม่เก็บทุกข์ไว้คนเดียว แต่ว่าเอิ๊ตอยากจะบอกแค่ว่า เอิ๊ตเชื่อว่าสิ่งที่แม่ทำมาในอดีต ไม่ว่ามันจะผิดแค่ไหน บาปแค่ไหน แต่แม่ก็ทำดีที่สุดแล้ว... เหมือนอย่างที่แม่เลี้ยงเอิ๊ตกับพี่เอมมาจนถึงที่สุด ให้เอิ๊ตภูมิใจได้ขนาดนี้ที่เกิดมาเป็นเอิ๊ตและมีแม่ที่ดีกว่าแม่ของใครในโลก... รักแม่ที่สุด... จุ๊บๆ ชื่อผู้ตอบ : น้องเอิ๊ต ตอบเมื่อ : 25/05/2009 ^^ เยี่ยมมากเลยน้องเอิ๊ต ไม่รู้จะพูดอะไรดี ... (เด๋วไว้หลังไมค์ ฮ่าๆ) "ชื่มชมจริงๆ" ... เป็นเด็กดีเสมอเลยนะ น้องเอิ๊ตเนี่ย จุ๊บๆ ... ^_______^ ชื่อผู้ตอบ : Fangly ตอบเมื่อ : 25/05/2009 ได้ครับคุณนันท์ รบกวนด้วยน่ะครับ อ้อ ผมได้อ่านมนุษย์ที่แท้แล้ว ครับ ( ของจางจื้อ ) แต่หาซื้ออีกเล่มเรื่องเต๋า ที่คุณนันท์ได้เอามาลงไว้ไม่ได้ เค้าบอกว่าเลิกผลิตแล้ว อ่านแล้ว รู้สึกดีครับ ได้อารมณ์แบบ ดิบ ๆ พื้น ๆ ไม่มีปรุงแต่ง บางทีต้องตีความเป็นสภาวะ ไม่สามารถแปลตรงตัวตามอักษร ครับ ชื่อผู้ตอบ : นีโอ ( วิชยะ คุ้มสุด ) ตอบเมื่อ : 25/05/2009 สวัสดีจ้ะน้องเอิ๊ต หนูมีแม่ที่วิเศษที่สุด นี่ถ้าได้พบกับคุณแม่ของหนูตามที่นัดกันไว้ และหากพอมีเวลา ผมก็อยากถามเธอเหมือนกันว่า ดูแลลูกอย่างไรในเรื่องการเรียน ถึงขนาดไม่ต้องไปกวดวิชาใดๆ แต่กลับสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้อย่างสบายมาก แถมยังๆได้ทุนอีก ลูกสาวของผมกำลังอยู่ชั้น ป.6 จากนี้เป็นต้นไป ก็คงต้องเข้าไปอยู่ในความอภิมหาโกลาหลอลหม่านสนุกสนานกันเป็นที่อึกทึกครึกครื้น กันไปด้วยกันทั้งบ้าน! (ฮา) ในกิจกรรมการสอบเข้าสารพัดสารพันบรรดามี! สิ่งที่คุณแม่ของหนู รวมทั้งตัวของหนูเองได้กระทำไปให้เห็นต่อหน้าต่อตานี้ มันต้องจัดให้เป็นสิ่งมหัศจรรย์ยุคใหม่ อันดับที่แปดแล้ว! ชื่อผู้ตอบ : วสันต์ พงศ์สุประดิษฐ์ ตอบเมื่อ : 25/05/2009 คุณนีโอ ลองเอาไปเทียบความหมายดูครับว่าใช้ได้ไหม ผมเข้าใจว่า มนุษย์ที่แท้ กับ วิถีแห่งเต๋า (แปลโดย พจนา จันทรสันติ) มาจาก สำนักพิมพ์เดียวกัน คุณนีโอ ลองถามดูแล้วใช่ไหมครับ สวัสดีหลาน เอิ๊ด ด้วยครับ ลุงอยากฟังเรื่องปาฏิหารย์ของเอิ๊ด แวะมาเล่าให้ฟังหน่อยนะครับ ท่านอาจารย์ครับ ถ้าพึ่ง ป. 6 เหนื่อยอีกพักใหญ่เลยล่ะครับ ของผมใกล้สบายแล้วครับ ชื่อผู้ตอบ : นันท์ วิทยดำรง ตอบเมื่อ : 25/05/2009 ขอแสดงความเห็นต่างจากคุณนันท์นะคะ ถ้าเพิ่งป.6ถือว่าโชคดีทั้งคุณพ่อคุณลูกค่ะ เพราะถ้าน้องเอิ๊ตป.6ตอนนี้ดิฉันจะไม่ทำบางอย่างที่เคยทำในตอนนั้นเพราะตอนนั้นยังไม่ได้อ่านหนังสืออีกตั้งหลายเล่มเหมือนเช่นวันนี้ ลูกสาวอาจารย์จะเก่งมากไม่ต่างจากน้องเอิ๊ตที่สำคัญคือแกจะมีความสุขอย่างสมบรูณ์แบบกว่าเพราะอาจารย์สามารถนำทางจิตวิญญาณให้กับลูกได้อย่างถูกทางเหมือนที่อาจารย์ได้แนะนำแนวทางให้กับหลายคนทั้งที่ผ่านมาและที่กำลังทำอยู่ค่ะ เพียงแค่อย่าสนใจกระแสค่านิยมต่างๆที่จะเอาเข้าไปครอบในหัวใจเด็กปล่อยให้แกมีความสุขไปตามประสา ตามวัย แค่หมั่นพูดคุยและชื่นชมบ่อยๆเท่านั้น ไม่มีใครไม่ชอบคำชม และไม่มีใครที่ชอบคำตำหนิ เด็กๆจะชอบคำชื่นชมอย่าคิดแบบโบราณว่า..ชมแล้วเดี๋ยวเหลิง..อันนี้ไม่จริงเลย อยากให้แกเป็นอย่างไรก็หมั่นชื่นชมอย่างนั้นให้แกฟัง ..ง่ายมากที่เด็กวัยนี้จะเป็นอะไรก็ได้..ขอเพียงให้แกอยากเป็น ไม่ใช่เราอยากให้แกเป็นค่ะ เด็กทุกคนเกิดมายิ่งใหญ่เท่ากันหมดอยู่ที่ผู้ใหญ่ใส่อะไรให้เท่านั้น อย่าให้สังคมรอบข้างเอาค่านิยมในการแข่งขันมาทำให้เด็กต้องเหน็ดเหนื่อยแค่นั้นค่ะ ดิฉันคงกำลัง เอามะพร้าวมาขายสวน อยู่เพราะอาจารย์ต้องมีแนวทางที่ง่ายดายและงดงามที่สอนลูกอยู่แล้ว..(อายจัง) ถือว่าแบ่งปันให้คนที่มาได้อ่านนำเก็บไปคิดก็แล้วกันนะคะ ชื่อผู้ตอบ : Jang ตอบเมื่อ : 25/05/2009 จริงด้วยครับคุณแจง น่าจะเหนื่อยน้อยลง เหลือแค่ต้องเหนื่อยไว้หนวด และทำหน้าดุหน่อย เวลามีไอ้พวกหนุ่มๆ มาเยี่ยมบ้านเท่านั้นแหละครับ ชื่อผู้ตอบ : นันท์ วิทยดำรง ตอบเมื่อ : 26/05/2009 ขอบคุณครับคุณแจง อย่าคิดว่าเป็นการเอามะพร้าวมาขายสวนเลย ขอให้ถือเสียว่า เอามะพร้าวมาขายให้ลิงเก็บมะพร้าวก็แล้วกัน (ฮา) เพราะลิงเก็บมะพร้าวนั้น อาจจะสามารถเก็บมะพร้าวใหใครต่อใครเขาได้กินกัน แต่ตัวของมันเอง กลับไปล่อแต่กล้วยกับกล้วย (ฮา) คุณนันท์ครับ มีไอ้บ้าที่ไหน มันมาแนะนำคุณนันท์ไว้อย่างนั้นครับ (ฮา) แต่ก็รู้สึกคุ้นๆ อยู่ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน (ฮา) ชื่อผู้ตอบ : วสันต์ พงศ์สุประดิษฐ์ ตอบเมื่อ : 27/05/2009 ^ ^ รู้สึกดีขึ้นมากๆเลยค่ะ เคยเป็นแบบที่คุณแจงถามคุณนันท์เหมือนกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ดีขึ้นเรื่อยๆ อาจจะเป็นเพราะว่า เรากลับมาเล่น และใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ชอบมากๆตรงที่คุณนันท์แนะนำ ผมเลือกที่จะไม่เล่นเกมนั้น เกมที่มีผู้เล่น จากอดีต ร่วมเล่นอยู่ด้วย ผมเลือก และตั้งใจที่จะเล่น เกมปัจจุบันขณะ มากกว่า ถึงแม้ว่าเราไม่อาจ ลบทิ้ง ความทรงจำ อันเป็นผู้เล่นจากอดีตออกไปได้ (ซึ่งผมเชื่อว่าอย่างเก่ง เราอาจแค่ปรับปรุงข้อมูลเกี่ยวกับมัน ได้บ้างเท่านั้น) แต่เราทำให้มันนอนนิ่ง ถึงมีอยู่ ก็เหมือนไม่มีอยู่ได้ ^ ^ ในที่สุดก็ทำให้มันนอนนิ่งได้ ถ้ามันออกมากระโดดโลดเต้นอีกเมื่อไหร่ จะไม่ลืมนำมาใช้ค่ะ ชื่อผู้ตอบ : ณัฐประภา รัตนวิมล ตอบเมื่อ : 24/07/2009 สวัสดีครับ คุณณัฐประภา .. ยินดีครับ หวังว่าคงกำราบ มันได้อยู่หมัดนะครับ เพราะมันชอบแอบมาเสนอหน้าจริงๆ ชื่อผู้ตอบ : นันท์ วิทยดำรง ตอบเมื่อ : 27/07/2009 ขอเป็นกำลังใจให้พี่แจงที่แสนดี ผู้มีจิตใจอันประเสริฐและเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง อ้อไม่ทราบว่าเรื่องที่พี่แจงเผชิญเป็นเรื่องอะไร แต่ในมุมที่อ้อมองคือ พี่แจงจำเป็นจะต้องเจอและผ่านมันไปให้ได้ เพื่อที่จะนำวิธีการแก้ปัญหาที่หนักหน่วงนี้ไปช่วยผู้อื่นต่อไป จักรวาลและสิ่งศักสิทธ์ ท่านเลือกพี่น่ะค่ะ เพราะท่านรู้ว่าพี่จะนำวิธีการนี้ไปช่วยผู้อื่นได้อีกมาก อ้อก็ได้ปรับเปลี่ยนวิธีคิด จากพี่แจงมากมายเช่นกัน ขอบคุณมากนะคะพี่สาวที่แสนดี ชื่อผู้ตอบ : ต้นอ้อ ตอบเมื่อ : 04/09/2009 คำตอบ   ชื่อผู้ตอบ   E-mail   Security Code